Interview huurders

Buurtborrel

,,Dat ons bedrijf bij een buurtborrel zou zijn ontstaan, is een verhaal dat een beetje een eigen leven is gaan leiden. Maar van oorsprong is het wel begonnen in één en hetzelfde buurtje, de Groenhoevelaan in Oegstgeest. Daar woonden we alle vier: Joost van der Luit van het bekende transportbedrijf, Eugène van den Berg die toentertijd bankier was, Dick van Velzen, de wetenschapper, en ik, de ondernemer. Dick kwam met het geweldige idee om een vloeistof te ontwikkelen waarmee bepaalde producten langer houdbaar zouden blijven. Toen hij dat eenmaal had, zijn we er aan de keukentafel mee gaan experimenteren. We hebben eieren en uien met die vloeistof ingesmeerd. Met eigen ogen zagen we hoeveel langer houdbaar die bleven. Gevieren verzonnen we een naam en een logo en zijn er in onze vrije tijd verder mee aan de slag gegaan.’’

Leliebollen

,,Nu we eenmaal wisten dat het werkte, gingen we ons afvragen: wat lijkt er op een ui en een ei? We kwamen uit bij een tulpen- en leliebol. En ook die bleken veel langer houdbaar als ze in de Liquidseal werden gedompeld.
Achteraf helaas strategisch een verkeerde keuze om te starten in de zeer conservatieve leliebollen-markt. Het probleem bij leliebollen is dat ze worden bewaard in potgrond. Maar voorzien met onze coating, hebben ze geen potgrond meer nodig, ze worden als het ware ingesloten met Liquidseal, waar ze ook nog meer energie door behouden tijdens de opslag. Maar de exporteurs verkopen bollen per krat en hadden zonder potgrond 25 procent minder kratten nodig. Daar zaten ze dus niet op te wachten. Om te groeien, moesten we iets anders verzinnen.’’

Eureka: rozen!

,,We zijn na de stroeve start met die bollen gaan testen of het product ook voor rozen kon worden ontwikkeld. Je moet weten dat in die tijd, zo rond 2011, de rozenteelt was verschoven van Nederland naar de landen rond de Evenaar: Kenia, Ethiopië, Columbia en Ecuador. Maar tijdens de reis van daaruit naar Europa, is die roos onderhevig aan grote temperatuurverschillen. Daardoor loopt die roos de kans dat ze botrytis, een schimmel, ontwikkelt. Dat gebeurt maar al te vaak en dan geeft het de klant reden om zijn schade te claimen – er is de afgelopen jaren een grote claimcultuur ontstaan.
Ons bleek dat rozen, die ingespoten of ondergedompeld waren met Liquidseal, niet alleen veel langer houdbaar waren, maar dat daardoor ook de botrytis onder controle kon worden gehouden. In 2012 hebben we het product geïntroduceerd voor rozen. Dat is voor ons bedrijf de grote doorbraak geweest. In datzelfde jaar al werden we genomineerd omdat we het meest innovatieve product voor de agricultuur in huis hadden en mochten we Liquidseal presenteren op de Floriade.’’

Pionieren

,,In de begintijd was het echt pionieren. Dan ging ik letterlijk met een kannetje Liquidseal onder m’n arm farms en kwekerijen bezoeken in landen rond de Evenaar. Daar deed ik dan telkens opnieuw mijn verhaal, ik spoot tien rozen met ons product in en
zette er tien onbewerkte naast. Na een week kwam ik weer terug en zag de eigenaar met eigen ogen dat de onbewerkte rozen waren verwelkt en de bespoten exemplaren nog mooi waren. Dan hoefde ik verder niets meer te zeggen en hadden we er weer een klant bij.’’

Een kick

,,Die pioniersfase hebben we achter de rug. 2015 was ons eerste winstgevende jaar. Het afgelopen jaar is die winst vervijfvoudigd. Ons product wordt herkend en de klanten komen terug.
We hebben in landen als Kenia, Ethiopië, Ecuador en Columbia distribiteurs gezocht en machines ontwikkeld, die de rozen met Liquidseal kunnen inspuiten. Wij leveren het businessmodel: machines, die we bij de klanten neerzetten onder voorwaarde dat ze zoveel liter Liquidseal per jaar afnemen. Het is een kick hoor, als je in Columbia een hele container met jouw productnaam erop ziet staan.’’

Naar fruit

,,Al die jaren hebben we in ons achterhoofd gehouden dat we ook een vloeistof wilden ontwikkelen voor fruit. Met de omzet en de winst die ons rozenproject genereerde, zijn we verder gegaan. Begin 2016 hebben we Liquidseal op de markt gebracht voor exotisch fruit als mango’s, papaya’s, citrusvruchten en avocado’s en we willen verder: naar meloenen en ananas bijvoorbeeld.
Alleen, als je fruit wilt voorzien van zo’n innovatieve verpakking, dan krijg je direct met hele strenge regelgeving te maken, omdat het om ‘food contact material’ gaat. Je mag het dus alleen doen bij fruit met een harde schil. En noem mij één iemand die een avocado met schil en al opeet? Je gooit ons product weg met de schil, niets ervan komt in het fruit zelf terecht.’’

Niet schadelijk?

,,Natuurlijk hebben we uitgebreid onderzocht of ons product niet schadelijk is. Je laat er alle mogelijke ‘risque-assesments’ op los, zoals dat heet. Wat gebeurt er als je die schil, behandeld met ons product, wel zou eten? We zijn tot de conclusie gekomen dat je vijfhonderd mango’s, papaya’s of avocado’s per dag zou moeten eten, wil er iets van schadelijkheid optreden. En door de specifieke eigenschappen van ons product heeft de kweker veel minder chemische bestrijdingsmiddelen nodig.’’

Voedselketen

,,Nu het effect van onze ontdekking op fruit is aangetoond, gaan we ons afvragen: wat zou die ontdekking kunnen betekenen voor de wereldproductie van voedsel? Want bijvoorbeeld maar liefst zestig procent van de mangoproductie in Thailand gaat verloren in de leveringsketen, dus van het moment van oogsten tot het fruit hier in de winkel ligt.
Het klinkt hoogdravend om te stellen dat wij de voedselketen in grote mate kunnen beïnvloeden, maar we gaan met ons product zeker voedselverspilling tegen. Een test met mango’s uit Brazilië vormen in dit verband een mooi voorbeeld. Van de niet-behandelde groep ging 35 procent verloren in de leveringsketen. Wij zaten met de behandelde mango’s onder de vijf procent. Dat zou kunnen betekenen dat, als alle mango’s met Liquidseal worden bewerkt, er veel efficiënter gebruik kan worden gemaakt van de vruchtbare grond in Brazilië. Dat is waar wij ons nu op gaan richten.’’

Meer smaken

,,Een mango in de tropen smaakt totaal anders dan in Nederland omdat, als de vrucht daar wordt gegeten, hij langer aan de boom kan blijven hangen. Als je die mango met ons product behandelt, kan hij zeven dagen later dan gebruikelijk, worden geoogst, zodat hij rijper op de markt komt. Dan kom je met een veel smaakvoller product. En weet je dat er ongeveer zestig, zeventig mangosoorten zijn, waarvan wij hier in Nederland maar een klein aantal kunnen eten, omdat de andere soorten die lange reis niet overleven? Met door ons product bewerkte soorten zou dat wel te realiseren zijn.’’

‘Achterover leunen is er niet bij’
‘Stimulerend om een bijdrage te leveren aan de gezondheidszorg’

‘Het kan: als ambtenaar ondernemer worden. Lees maar hoe Hans Reiber, die ook als professor aan de Universiteit Leiden is verbonden, met ‘anderhalve man en een paardenkop’ in 1989 een eigen bedrijf opzette. ‘Zijn’ Medis (staat voor: Medical Imaging Systems), een toonaangevende onderneming op het gebied van de ontwikkeling en verkoop van medische software, zetelt al jaren in Leiden Centraal Kantoren.

Medis?

,,De artsen in ziekenhuizen krijgen steeds meer beeldinformatie beschikbaar. Het inwendige van de mens kan op alle mogelijke manieren worden bekeken. Röntgenfotografie bestaat natuurlijk al lang, maar echografie, intravasculair ultrageluid, MRI- en CT-scans hebben de laatste twee tot drie decennia enorme ontwikkelingen doorgemaakt. De specialist krijgt al die beelden binnen en trekt daar op het eerste gezicht conclusies uit. Wat wij doen, is die beelden met de computer analyseren. We kunnen tot op een tiende millimeter precies uitrekenen hoe groot bijvoorbeeld een vernauwing van een kransslagader is.
Simpel gesteld: Medis levert het ‘gereedschap’ om die beelden te analyseren. Die software vormt een ‘tool’ voor medische specialisten, want ze ondersteunt hen bij het stellen van een diagnose en vervolgens het opstellen van een behandelplan. Daarbij beperken we ons tot de cardiologie en de radiologie, het hart en de vaten. Aanvankelijk waren we te breed bezig, maar we doen nu geen ortho-, neuro- en andere toepassingen meer.’’

‘Prof’ en ondernemer

,,Tegenwoordig is ‘ondernemen’ voor een academisch ziekenhuis geen vies woord meer. ‘Spin-offs’ van een ziekenhuisafdeling naar een eigen bedrijf worden nu zelfs gestimuleerd. Maar dat lag in 1989, toen ik er mee begon, wel even anders.
Voordat ik voor de Universiteit en het LUMC naar Leiden kwam, werkte ik aan de Erasmus-Universiteit in Rotterdam op het gebied van de herkenning van hart- en bloedvaten. Daar had ik al samengewerkt met diverse bedrijven, wat sowieso heel leerzaam is. Maar ik ervoer ook hoe afhankelijk je dan van het beleid van die bedrijven bent. En dacht ik: daar heb ik toch andere ideeën over, dat kan ik wellicht zelf beter.
Toen ik eenmaal met mijn beeldverwerkings-afdeling van de Erasmus-universiteit overstapte naar het LUMC, zijn een externe manager en ik langzaam, héél langzaam begonnen met het opstarten van een eigen bedrijf. Tegenwoordig zou je meteen groter en met geld van buitenaf beginnen, maar wij deden het zonder extern geld, als private company.
Telkens maakten we nieuwe soft- en hardware, vroegen daar subsidie voor aan en probeerden we die pakketten te verkopen. Meestal ben je wel een aantal jaren bezig vanaf het moment van ontwikkelen totdat je de eerste versie kunt verkopen. Je moet dus een lange adem hebben. We hebben jaren heel hard gewerkt en het bedrijf langzaam uitgebouwd. En nu zitten we in Leiden Centraal Kantoren met 45 mensen, plus nog een aantal dat in onze ‘branch offices’ in Tokio, Birmingham en Toronto is gestationeerd, en een dochteronderneming in de USA met vijf personen.’’

Ontwikkelingen

,,Medis heeft een wereldwijde naam opgebouwd. Het idee dat we een bijdrage leveren aan de gezondheidszorg, vind ik enorm stimulerend. Maar je bent er nooit. Achterover leunen is er niet bij. De ontwikkelingen op ons vakgebied, met name bij de MR en CT, gaan razendsnel. De technieken van de diagnostiek worden steeds verfijnder en meer geautomatiseerd. Het is op zich al heel hard werken om alles bij te houden.
Onze grootste concurrenten zijn bedrijven als Siemens en Philips. Soms zeggen artsen tegen ons: ‘Onze software komt van Philips, waarom zouden we die van jullie nemen?’ ‘Nou’, zeg ik dan, ‘Omdat die beter en nauwkeuriger is en dus een extra dimensie geeft aan jullie werk, we kunnen immers meestal sneller inspringen op nieuwe ontwikkelingen.’
We moeten laten zien dat we onderscheidend zijn in de markt, een toegevoegde waarde hebben, waar sommige artsen wat ze hebben ‘goed genoeg’ vinden.’’

Veel reizen

,,Voor Medis moet ik regelmatig naar landen als Japan, Korea, Amerika en China. Ik maak lange werkweken, ga vaak tot ’s avonds laat door. Af en toe merk ik het wel – ik ben nu 68! – maar omdat dit werk me uitermate boeit, kan ik me er helemaal voor inzetten.
De grap in dit bedrijf is: de kruisbestuiving! We hebben hier een hele internationale groep medewerkers, mensen uit Duitsland, China, India, Japan, Mexico, Saoedi Arabië, noem maar op. Allemaal mensen die we hebben aangenomen vanwege hun specifieke kennis. Mede dank zij hen kunnen we wereldwijd opereren. Want als je bijvoorbeeld op de Japanse markt wil opereren, helpt het enorm om een Japanse in de marketing en sales te hebben. We hebben ook een Chinese dame bij marketing en sales, die om de twee maanden naar China reist, daar contacten legt of onderhoudt en weer terugkomt. De Japanse marketing-salesmanager die we voor Leiden hadden aangenomen, ging na een paar jaar terug naar haar vaderland. Eenmaal terug in Japan heeft zij daar voor ons een branch office opgezet! ’’